Lucas Oldenhuis Gratama (1815-1887).

Oude foto´s van Gratamaplein gevraagd.

Lucas Oldenhuis Gratama (1815-1887) was advocaat en rechter te Assen. Hij was lid van de Tweede Kamer der Staten Generaal en Medeoprichter van het Provinciaal Museum van oudheden te Assen. Schreef een historische studie over Drenthe. Maakte zich met name druk over het behoud van hunebedden en grafheuvels.

Bronnen:
"De gezinsbode" van 18 april 1984.
"Drentse biografieën" delen 1, 2, 3, 4 en 5 onder redactie van Jan Bos en Willem Foorthuis.

Foto: Archief Gemeente Emmen.

Zicht vanaf De Haagjesweg op de Van Coevordenstraat en de Van Blankenheimstraat.

Huizen aan het Gratamaplein werden gebouwd volgens het systeem Airey en ontworpen door architect Berghoef. Informatie over systeem Airey.

Foto: G. van Klinken.

Foto: G. van Klinken.

Eind jaren '50 was er bij de familie G.de Lange aan het Gratamaplein 18 een schoorsteenbrand die veel bekijks trok.

De rechtse hoekwoning is het begin van de P.H.Roessinghstraat.

Voor het huizenblok waar De Lange woonde zou in 1961 de speeltuin worden geopend waarvan Jan Zwart de grote initiator was.

De straat naast het grasveldje werd omstreeks 1965 afgesloten om de bouw van een gymzaal mogelijk te maken.

Foto: © J. Withaar.

Gratamaplein in maart 2003. De woningen zijn verlaten, de ramen dichtgespijkerd. Het project Emmen Revisited liet de voormalige Airey buurt een metamorfose ondergaan.

Herinneringen aan WOII

In de omgeving Gratamaplein lag vroeger een heideveld. Het gebied(je) was een beetje heuvelachtig en volgens een aantal oud bewoners van Emmermeer was het een mooi natuurgebied. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd deze omgeving soms gebruikt als oefenterrein voor Duitse soldaten.

Omstreeks januari 1945 was de Duitse generaal F.C.Christiansen naar Emmen gevlucht. Hij schijnt over het algemeen niet al te best bekend te hebben gestaan, maar in Emmermeer had hij kennelijk, en vreemd genoeg, de bevolking wel mee. Men kende hem hier niet zo goed en hij zorgde ervoor dat dat zo bleef!

Christiansen kwam tijdens zo'n oefening op het heideveldje regelmatig een kijkje nemen. Hij reed er op een wit paard naar toe en nam voor de kinderen uit de buurt soms chocolade mee wat in die tijd een hele traktatie was. Ook deelde hij chocolade uit aan kinderen die bij zijn woning (het huis van Zegering Hadders) stonden te wachten en riepen "Ome Chris, Ome Chris".

Aan het eind van de oorlog zijn in deze omgeving, in een groot gat, veel documenten (lees belastbare materiaal wat hij in zijn huis had) verbrand door de Duitse soldaten. De kinderen uit de buurt vonden dat natuurlijk interessant, maar de zenuwachtige Duitse soldaten waren daar niet blij mee. "Kiender weg!", is een kreet die een oud bewoner van de Warmeerweg zich nog goed kan herinneren.