| van |
tot |
bewoner, eigenaar, ondernemer |
adres |
| 1960 |
1977 |
Jeugdsoos Pawithie |
- |
| Bron: - |
Pawithie was een bungalowachtig gebouw dat in 1960 werd gebouwd om het katholieke verenigingsleven onderdak te geven.
Het was in eerste instantie bedoeld om de verkenners, gidsen en welpen onderdak te verlenen.
In tegenstelling tot de veel gehoorde opmerking dat de basis hiervoor bij de katholieke kerk ligt, blijkt de oorsprong
te liggen bij de karmelieten in Angelslo. Deze nuance is duidelijk: een karmeliet behoort tot het katholieke geloof, maar
niet elke katholiek is een karmeliet. De Orde van Karmelieten is volgens Wikipedia "een katholieke bedelorde, die zich
net zoals de franciscanen, dominicanen en augustijnen onderscheidt van de andere monastieke orden doordat ze in plaats van
de individuele armoede juist de collectieve armoede belijdt. Voor hun onderhoud zijn ze afhankelijk van hun eigen arbeid
en van aalmoezen."
In het karmelietenklooster, dat aan de Wendeling stond, woonde en werkte pater Thien die bij leven veel voor de jeugd
heeft gedaan. Op zijn initiatief werd er een commissie in het leven geroepen die het oprichten van een "jeugdhonk" mogelijk
moest maken. Deze commissie bestond, naast pater Thien, o.a. uit de heren T.
Bakker (eigenaar boekwinkel), J.B. Knegt (hoofdopzichter van gemeentewerken in Emmen).
Deze commissie bracht omstreeks 1959 een bezoek aan zr. Theodolinde van Horssen, die jarenlang leidinggevend zuster van
Onze Lieve Vrouw in Emmen is geweest.
De O.L.V. Stichting werd bereid gevonden om een perceel grond af te staan voor de bouw van een jeugdhonk. Deze grond lag
naast de katholieke school aan de Sparrenlaan. Deze school bestond in eerste instantie uit de Sint Paulusschool, voor de jongens,
en de Bernadetteschool, voor de meisjes. Later kreeg de hele school de naam Paulusschool. Tegenwoordig is hier De Toermalijn
gevestigd, een katholieke basisschool voor speciaal onderwijs.
Vele ondernemers, onder andere de heer B.Scheven, directeur van de OBI fabriek aan de Weerdingerstraat (bij velen bekend
als "de stinkfabriek"), en vele vrijwilligers hebben hiervoor geld beschikbaar gesteld. Zelfs toen het gebouw er al stond werd
er nog een loterij georganiseerd om de begroting sluitend te krijgen. De eerste prijs was een TV, de tweede prijs een radio,
die gewonnen werd door dokter F.A. Loot. Het uitreiken van de hoofdprijs ging iets moeizamer. Pater Thien had onder andere in
zijn geboortestreek loten verkocht en de winnaar zou juist daar woonachtig zijn. Het is niet precies bekend, maar het schijnt
dat de prijs niet is uitgereikt omdat de winnaar het lot was kwijtgeraakt.
Het mag inmiddels duidelijk zijn dat de naam Pawithie is ontleend aan de initiatiefnemer PAter WI(ro) THIE(n).
Pater Wiro Thien was de religieuze naam van pater Bernardus Josephus Theodorus Thien, geboren te Zenderen op 18 april 1915 en aldaar
overleden op 30 juni 1990. Hij werd geboren als jongste kind van een oerdegelijk vroom katholiek onderwijzersgezin. Vier van
de zes kinderen werden lid van een religieuze orde of congregatie. Twee jongens werden karmeliet, twee meisjes werden lid van
de zusters van O.L.Vrouw. Na de lagere school die hij zonder problemen doorliep, kwam hij op het gymnasium van de karmelieten
te Zenderen. Zonder mankeren volgde hij ook deze opleiding en toen hij 19 jaar was verbaasde niemand zich erover dat hij net
als zijn broer karmeliet wilde worden. Via Boxmeer en Merkelbeek kwam hij tot de dag van zijn priesterwijding, 13 juli 1941.
Hij heeft zijn priesterschap altijd opgevat als een uitverkiezing en een opdracht tot pastorale zorg voor de mensen die
aan hem werden toevertrouwd. Dat zijn er heel veel geweest. Zij zullen een goede herinnering aan hem hebben overgehouden, want
hij zette zich altijd volledig in voor het werk waar hij voor stond. Hij ging graag om met mensen en hij ging waar zijn overste
hem zond.
Emmen was de laatste plaats waar hij zijn pastorale werk vervulde. Dat deed hij vanaf 1958 tot zijn emeritaat. Op 5 mei
1990 keerde hij naar zijn geboorteplaats terug. Helaas maakte een ernstige ziekte daar binnen twee maanden een einde aan. Hij
stierf rustig en kalm, na veel pijn geleden te hebben.
Het jeugdonderkomen is in 1960 gebouwd en werd op 17 december van dat jaar officieel geopend. Voor de opening waren alle
zeventig vrijwilligers die mee hadden gewerkt uitgenodigd. Pawithie is geheel gebouwd door vrijwilligers die in het dagelijks
leven niets met bouwen te maken hadden. Zo waren er o.a. onderwijzers en een belastingambtenaar aan het werk. De dag voor de
opening nam een aantal vrijwilligers nog een snipperdag om de laatste hand aan het gebouw te leggen. Het gebouw, dat aan
materiaal en inrichting f 12.000,- had gekost, bestond uit een toegangshalletje met daarachter een keuken en een toiletgroep.
Oorspronkelijk waren er drie ruimtes van zeven bij zeven meter aanwezig. Dit is later mogelijk veranderd in twee ruimtes, want
zo werd verteld: "Vanuit het halletje kwam men in de grote zaal, die een afmeting had van ongeveer zeven bij veertien meter.
Een tweede, iets kleiner, zaaltje was ongeveer zeven bij vier meter groot."
Pawithie bood ongeveer één jaar onderdak aan de jongerensoos "Sjok-In" die na een paar maanden werd veranderd in Octopus.
Octopus vond er tot medio 1974 onderdak.
Bron: "Octopus 1970-1989" door J.Withaar. Uitgeverij Drenthe te Beilen, 2009. ISBN 978-90-75115-53-6.
Het boekje is nog beperkt bij Historisch Emmen te koop.
|
